Excursie Cruysbergen op herhaling

Zondag 05 augustus 2007

Daar stonden we dan bij Bussum-Zuid te wachten op onze excursieleider die niet kwam opdagen. Er bleek iets mis te zijn gegaan met de communicatie, dus wat nu? “Nou dan gaan we maar naar huis.” was één optimistische reactie, maar die vlieger ging niet op.
“Wat dachten jullie van Cruysbergen?”
“Maar daar zijn we pas geweest.” zei ondergetekende.
“Maar daar is altijd wat te beleven.” zei weer een ander.

En daar gingen we 5 minuten rijden, dat was nog te doen. Het hek door en wat vloog daar over het water: een ijsvogel, dat was al een goed begin. Het bruggetje over en rechts de planten bekeken, de gentianen, de zonnedauw en wat heel bijzonder bleek te zijn de wolfsklauw: een kruipend groen plantje. Bij het volgende bruggetje glidkruid, een blauw bloemetje en aan de waterkant egelskop die tot mijn verbazing aan één steel zowel vruchten (stekels) als bloemen liet zien. Nu kwamen de libelles voor het voetlicht waarvan ik de namen niet kende, maar Ellie Bonin zeker. Achter in het Cruysbergengebied zagen we in een plas onder andere het schrijvertje (hoe kan het anders) schrijven. Nu namen we de bocht voor de terugweg (nog wat bramen geplukt) en arriveerden we via een bankje bij ons beginpunt. De ijsvogel was nu onzichtbaar. Er was wel een ander voor mij bijzonder dier: de Amerikaanse krab waarvan we eerst de overblijfselen (scharen) zagen liggen die door een … verorberd moest zijn. Na met een stok in het wier gepord te hebben zagen we het beest: het wuifde ons toe met zijn ene schaar. Ik dacht eerst dat hij of zij op zoek was naar zijn tweede exemplaar, maar dat bleek een misverstand te zijn, weer wat geleerd. Na nog een spannend verhaal van Noor over pinken die twee jaar geleden op dit terrein graasden toen dit gebied nog weiland was. Deze pinken waren dermate opdringerig dat ze haar toegang tot haar auto versperde en ze zelfs hulp in moest roepen van iemand van Natuurmonumenten! Tenslotte naderden we de uitgang; het einde van een fijne excursie die zeker geen flop was zoals het zich in het begin liet aanzien.

Waarnemingen:

Dit relaas vloeide uit de pen van Jeannet Hampe die nog maar net komt kijken in KNNV land.

Zie ook het verslag van Ellie Bonin: Geen Zeegatwandeling, maar Cruysbergen